Από την Μαρία Αϊβαλιώτη,
Ο μάραθος ή αλλιώς φινόκιο είναι ένα αρωματικό βότανο με θεραπευτικές ιδιότητες και με πλούσιο άρωμα. Στην αρχαιότητα, σε χώρες όπως η Αίγυπτος, η Κίνα και η Ινδία χρησιμοποιούσαν τον μάραθο στη μαγειρική, αλλά και ως φάρμακο. Οι αρχαίοι Έλληνες προσέφεραν τον μάραθο ως δώρο στους θεούς, ενώ η μυθολογία αναφέρει ότι αφού ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς, την έκρυψε μέσα σε ένα ξερό κοτσάνι μάραθου και την έδωσε στους ανθρώπους. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες οδήγησαν κατά τον Μεσαίωνα τον Καρλομάγνο να διατάξει τους αυλικούς του να καλλιεργούν μάραθο στους αυτοκρατορικούς κήπους, ενώ αποτελεί ένα από τα εννιά ιερά βότανα των Αγγλοσαξόνων.
Ο μάραθος έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, προφυλάσσει από τη γρίπη, μαλακώνει τον βήχα, επιτυχανύνει την πέψη λιπαρών τροφών, έχει μυοχαλαρωτική δράση, ενώ μασώντας λίγους σπόρους μάραθου μπορούμε να απομακρύνουμε την κακοσμία του στόματος. Στη μαγειρική μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα φύλλα και τον βλαστό του μάραθου στις πράσινες σαλάτες ή σε σαλάτες με όσπρια σε διάφορες σούπες, σε πίτες, στα κοκκινιστά κρεατικά της κατσαρόλας, στις κοκκινιστές σουπιές και τα κρεατικά φούρνου όπως στο κατσικάκι ή το κουνέλι. Στην κρητική κουζίνα, χρησιμοποιούν πολύ τον μάραθο, που φυτρώνει σε πολλές περιοχές του νησιού, για να φτιάξουν τις λεγόμενες μαραθοτηγανίτες ή μαραθόπιτες και σαλιγκάρια με πατάτες στην κατσαρόλα. Ο μάραθος μπορεί να προστεθεί και στη γέμιση για καλαμαράκια γεμιστά και στα ντολμαδάκια γιαλαντζί. Τον σπόρο του μάραθου τον προσθέτουμε σε διάφορα ψωμιά, σε κουλούρια και μπισκότα, όταν φτιάχνουμε τουρσί αλλά μπορούμε ακόμα να τον χρησιμοποιήσουμε κι ως μπαχαρικό σε κρέατα, ψάρια και θαλασσινά.