Από την Μαρία Αϊβαλιώτη,
Με μοναδικό πλούσιο και δυνατό άρωμα, το μοσχοκάρυδο είναι μαζί με το μασίς τα δυο μπαχαρικά που προέρχονται από δέντρα του γένους Myristica, με πιο σημαντικό το αειθαλές δέντρο Myristica fragans στις Μολούκες Νήσους της Ινδονησίας, γνωστά και ως ”Νησιά των μπαχαρικών”. Το μοσχοκάρυδο φαίνεται να ήταν γνωστό στους Ρωμαίους, αφού τον 1ο αιώνα ο συγγραφέας Πλίνιος ο Πρεσβύτερος το αναφέρει σε κείμενό του τονίζοντας τη φαρμακευτική δράση του. Ωστόσο, η υπόλοιπη Ευρώπη θα γνωρίσει το μοσχοκάρυδο κατά την περίοδο του Μεσαίωνα. Ήταν τόσο ακριβό που μόνο οι πλούσιοι και οι ευγενείς είχαν τη δυνατότητα να το απολαύσουν.
Το εμπόριο του μοσχοκάρυδου ήταν προνόμιο των Αράβων που, χωρίς ποτέ να αποκαλύψουν την ακριβή χώρα προέλευσής του, το πωλούσαν σε αστρονομικές τιμές στους Ευρωπαίους και κυρίως στους Βενετούς. Το 1511 οι Πορτογάλοι φθάνουν στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, το κυριεύουν και αυτομάτων παίρνουν στα χέρια τους και το εμπόριο μοσχοκάρυδου. Τον 17ο αιώνα, όντας ακόμα πιο πολύτιμο και από το χρυσάφι, το μοσχοκάρυδο γίνεται αιτία για πολεμικές συγκρούσεις ανάμεσα σε Πορτογάλους και Ολλανδούς. Οι νικητές Ολλανδοί κατακτούν τα νησιά Μπάντα, την κύρια πηγή μοσχοκάρυδου κι αναλαμβάνουν την εμπόρευσή του. Μάλιστα, ήταν τέτοια η επιθυμία τους να ελέγχουν ακόμα και την καλλιέργειά του, που είχαν ορίσει ειδικές περιοχές όπου οι ιθαγενείς μπορούσαν να το καλλιεργήσουν. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι το 1667 για να μην χάσουν το εμπόριο του μοσχοκάρυδου, οι Ολλανδοί παραχώρησαν την κυριαρχία του Μανχάταν και συνεπώς της Νέας Υόρκης στους Βρετανούς. Το τέλος του μονοπωλίου ήρθε οριστικά το 1810 με τους κατακτητές Βρετανούς που αποφάσισαν να αρχίσουν την καλλιέργειά τους σε άλλες περιοχές όπως η Ζανζιβάρη, η Γρενάδα, η Σρι Λάνκα και η Σιγκαπούρη, μια ενέργεια που αύξησε την παραγωγή του μοσχοκάρυδου και μείωσε την τιμή του, καθιστώντας το προσβάσιμο σε όλους.
Από νωρίς, το μοσχοκάρυδο εκτιμήθηκε και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Οι Άραβες το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία του στομάχου και ως αφροδισιακό, ενώ οι Ινδοί για την καταπολέμηση του πυρετού, των πονοκεφάλων και της κακής αναπνοής. Στην Ευρώπη του Μεσαίωνα πίστευαν ότι το μοσχοκάρυδο θεράπευε την πανούκλα και η έντονη μυρωδιά του εμπόδιζε την εξάπλωση της νόσου. Στην παραδοσιακή ιατρική, το μοσχοκάρυδο και το έλαιο μοσχοκάρυδο χρησιμοποιούνταν για τις διαταρές του νευρικού και του πεπτικού συστήματος.
Για να εκτιμήσετε το πλούσιο, δυνατό και ζεστό άρωμά του μοσχοκάρυδου, το Μαμα Πειναω σας αποκαλύπτει όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την αγορά και τη συντήρησή του, ενώ σας προτείνει τις καλύτερες συνταγές για να μαγειρέψετε με μοσχοκάρυδο.
Αγορά
Είναι προτιμότερο να αγοράζουμε χύμα μοσχοκάρυδο από καταστήματα που ειδικεύονται στα μπαχαρικά, γιατί έτσι μπορούμε να ελέγξουμε την ποιότητά του. Πολύ σημαντικό είναι επίσης να αγοράζουμε πάντα μοσχοκάρυδο ολόκληρο, δηλαδή σε μικρές μπάλες, ώστε να γευτούμε στο έπακρο τη φημισμένη μυρωδιά του. Συνεπώς αποφεύγουμε το τριμμένο μοσχοκάρυδο.
Συντήρηση
Αφού αγοράσουμε το μοσχοκάρυδο, το αποθηκεύουμε σε γυάλινα δοχεία ή βαζάκια που κλείνουν αεροστεγώς και τα τοποθετούμε σε ένα ντουλάπι δροσερό και σκοτεινό χωρίς υγρασία και μακριά από πηγές θερμότητας όπως ο φούρνος.
Πώς το χρησιμοποιούμε
Αν και αγοράζουμε το μοσχοκάρυδο ολόκληρο, το χρησιμοποιούμε πάντα τριμμένο. Το τρίβουμε ακριβώς την ώρα που θα το προσθέσουμε σε κάποια συνταγή μας και όχι μέρες πριν. Πώς τρίβουμε το μοσχοκάρυδο; Επιλέγουμε έναν μεταλλικό, πολύ κοφτερό τρίφτη με μικρές σχετικά οπές ώστε να γίνει το μοσχοκάρυδο μια λεπτή και ραφινάτη πούδρα. Προσοχή! Το χρησιμοποιούμε με μέτρο και ποτέ σε άφθονη ποσότητα γιατί το έντονο άρωμά του θα κάνει το φαγητό ή το γλυκό από πολύ καυτερό μέχρι και πικρό.
