Από τον Χρήστο Ζαμπούνη
- Εάν μας προσκαλέσει σε δείπνο κάποιος που δεν συμπαθούμε, πρέπει να αρνηθούμε αμέσως, αλλιώς, εάν υποχρεωθούμε να πάμε, πρέπει να ανταποδώσουμε την πρόσκληση.
- Εάν χρειασθεί εμείς να ακυρώσουμε την παρουσία μας την τελευταία στιγμή, πρέπει απαραιτήτως να ζητήσουμε συγγνώμη, να εξηγήσουμε το λόγο και να αποστείλουμε την ίδια μέρα ένα μπουκέτο λουλούδια ζητώντας και γραπτώς συγγνώμη.
- Δεν καλούμε ποτέ αγνώστους εκεί όπου είμαστε καλεσμένοι, εκτός αν πρόκειται για κάποιο στενό συγγενικό ή φιλικό μας πρόσωπο, και τούτο σε έκτακτες περιπτώσεις και αφού έχουμε ενημερώσει εκ των προτέρων την οικοδέσποινα.
- Εάν είμεθα χορτοφάγοι ή έχουμε κάποιες διατροφικές προτιμήσεις, το καθιστούμε σαφές εξ αρχής, ιδιαιτέρως όταν αποδεχόμεθα μια πρόσκληση.
- Ποτέ δεν φθάνουμε πριν από την ώρα που μας προσκαλούν.
- Από την Αμερική μας έρχεται η συνήθεια να προσφέρουμε πάντοτε κάτι στην οικοδέσποινα. Τούτο είναι ευκταίο, όταν πρόκειται για καθιστό δείπνο σε σπίτι. Στις δεξιώσεις φαντάζει μάλλον άκομψο να αφιχθούμε με ένα πακέτο. Ενδείκνυται επίσης να αποστέλλουμε το δώρο μας πριν από το δείπνο ή και την επόμενη μέρα.
- Τι κάνουμε, όταν μας καθίσουν σε μη ενδεδειγμένη θέση; Η ακόλουθη ιστορία από την αρχαιότητα είναι διδακτική. Όταν έβαλαν τον μέλλοντα βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαο να καθίσει σε μια όχι και τόσο τιμητική θέση, σχολίασε: «Δεν είναι οι θέσεις που τιμούν τους άντρες, αλλά οι άντρες τις θέσεις».
- Αν ρίξουμε κάτι στο ρούχο μας και το λεκιάσουμε, το σκουπίζουμε με την πετσέτα μας. Αν ρίξουμε κάτι στο τραπεζομάντιλο, απλώνουμε την πετσέτα μας για να το καλύψουμε, ώστε να μη λερωθεί κανείς. Αν κατά λάθος ρίξουμε κάτι επάνω σε κάποιον άλλο, ζητάμε συγγνώμη και προσφερόμαστε να πληρώσουμε τα έξοδα του καθαριστηρίου, αφήνουμε όμως τον ίδιο να σκουπίσει τον λεκέ.
- Εάν σπάσουμε ένα πορσελάνινο πιάτο ή ένα κρυστάλλινο ποτήρι σ’ ένα σπίτι όπου είμαστε καλεσμένοι, ζητάμε συγγνώμη. Όταν προσφερθούμε να πληρώσουμε την αξία, οι οικοδεσπότες πρέπει να αρνηθούν.
- Τα χέρια μας τα έχουμε και τα δύο πάνω στο τραπέζι, ποτέ από κάτω.
- Σπρώχνουμε την καρέκλα κάτω από το τραπέζι όταν σηκωνόμαστε.
- Ακουμπάμε τους καρπούς των χεριών μας πάνω στο τραπέζι, αριστερά και δεξιά του πιάτου. Μπορούμε επίσης να τα «δέσουμε» πάνω στο τραπέζι. Επίσης αντενδείκνυται να κρέμονται στα πλάγια μας. Ο κανόνας με τους αγκώνες βασίζεται στη θεωρία ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει γύρω του «προσωπικό χώρο».
- Μόλις καθίσουμε στο τραπέζι, η πρώτη κίνηση είναι να βάλουμε την πετσέτα στα πόδια μας. Δεν τη στηρίζουμε μέσα από τη ζώνη μας, ούτε μέσα από το πουκάμισο. Στην πετσέτα η τσάκιση, όταν είναι στα γόνατά μας, πρέπει να κοιτάζει προς εμάς.
- Εάν σηκωθούμε, αφήνουμε την πετσέτα ελαφρώς διπλωμένη στην καρέκλα μας και όχι στο τραπέζι. Γενικώς, εάν σηκωθούμε από το τραπέζι, λέμε απλώς συγγνώμη χωρίς να εξηγήσουμε το λόγο.
- Ο χρυσούς κανών είναι ότι δεν πάμε σε ένα δείπνο για να ικανοποιήσουμε την πείνα μας, αλλά για να γνωρίσουμε ανθρώπους. Εάν πεινάμε, πρέπει να τσιμπήσουμε πριν.
