Από την Ελένη Κουή MSc., RD., Παιδοδιαιτολόγο – Ειδική στην Παιδική Παχυσαρκία – Παιδικό Διαβήτη,
Το συγκεκριμένο άρθρο απευθύνεται σε όλους εσάς τους γονείς που ενδιαφέρεστε για την σωστή διατροφική διαπαιδαγώγηση των μικρών σας. Μιλάμε για διατροφική εκπαίδευση γιατί περί αυτού πρόκειται! Τα παιδιά γεννιούνται γνωρίζοντας μόνο να πίνουν γάλα. Τα υπόλοιπα πρέπει να τα μάθουν και να τα καλλιεργήσουν ως συνήθειες ανάλογα πάντα με την ηλικία τους. Μέσα στο άγχος και το ενδιαφέρον που όλοι οι γονείς έχετε, κάποιες φορές γίνονται και λάθη. Μπορούν όμως να διορθωθούν με το σωστό χειρισμό, υπομονή, επιμονή και απλά, ξεκάθαρα μηνύματα προς τα παιδιά.
Μεγάλωνοντας το παιδί πρέπει να αλλάζει και διατροφική ρουτίνα. Εκεί που ως μωρό ταϊζόταν κάθε δύο ώρες, για παράδειγμα, μετά την ηλικία των 2-3 ετών αρχίζουμε να θέτουμε ένα πρόγραμμα με τρία βασικά γεύματα (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό) και 2-3 μικρογεύματα ενδιάμεσα. Δεν προσφέρουμε φαγητό πιο συχνά γιατί αυτό μεγαλώνοντας μπορεί να οδηγήσει σε υπερκατανάλωση ενέργειας/θερμίδων και κατ’επέκταση σε αύξηση σωματικού βάρους. Ακόμα και όταν έχουμε στα χέρια μας ένα παιδί που είναι “δύσκολο” στο φαγητό του, είναι σημαντικό να του έχουμε οριοθετήσει μια ρουτίνα γευμάτων. Εξίσου σημαντικό είναι στις περιπτώσεις αυτές να μην προσφέρουμε πολλές εναλλακτικές όταν αυτό αρνείται να καταναλώσει το φαγητό της ημέρας. Ιδίως όταν οι εναλλακτικές είναι γάλα ή οποιαδήποτε λιχουδιά. Ένας άλλος τρόπος να ξεπεράσουμε τέτοιου είδους προβλήματα είναι να μοιράζεται όλη η οικογένεια το ίδιο φαγητό την ίδια ώρα. Τα παιδιά μαθαίνουν πολύ πιο γρήγορα μέσω της μίμησης και του παιχνιδιού, Αν εσείς οι ίδιοι δεν έχετε σερβίρει ποτέ σαλάτα στο πιάτο σας, μην περιμένετε από το μικρό σας να δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για τα λαχανικά.
Στην περίπτωση που καταφέρατε να αυξήσετε την ποικιλία τροφίμων τότε επιβραβεύετε το παιδί σας με ένα μικρό δωράκι ή δραστηριότητα. Ποτέ μέσω φαγητού ή λιχουδιάς! Το ίδιο ισχύει και για μια επιτυχία στο σχολείο ή αλλού. Το “μπράβο” του παιδιού θα πρέπει να είναι ανεξάρτητο από τις διατροφικές του συνήθειες. Το ίδιο ισχύει φυσικά και με την τιμωρία του. Τα παιδιά είναι πολύ πιο έξυπνα και γρήγορα από εμάς στο να συνδυάσουν συμπεριφορές. Σίγουρα δεν πρέπει ένας καλός βαθμός να σημαίνει μια παραπάνω σοκολάτα στην εβδομάδα.
Στο άλλο άκρο έχουμε τους γονείς που είναι τόσο απόλυτοι με την σωστή διατροφή του παιδιού που καταλήγουν να έχουν μη ρεαλιστικές απαιτήσεις, όπως το παιδί να μην τρώει καθόλου γλυκά. Ακόμα και αν μπορούμε να το ελέγξουμε στο περιβάλλον του σπιτιού, μεγαλώνοντας το παιδί σίγουρα θα βρεθεί μπροστά στον πειρασμό. Αυτό που πρέπει να έχετε φροντίσει είναι να ξέρει τότε πως θα το διαχειριστεί. Αν λοιπόν, το παιδί γνωρίζει ότι το γλυκό είναι η εξαίρεση στην καθημερινή του διατροφή και μια φορά την εβδομάδα ζητά κάτι γλυκό και το απολαμβάνει, τότε έχουμε πετύχει το στόχο μας! Δεν έχουμε τον κίνδυνο του “τρώω κρυφά” ούτε της υπερκατανάλωσης. Πολύ σημαντικό στο κομμάτι αυτό είναι το παιδί να λαμβάνει τα ίδια μηνύματα από όλη την οικογένεια.
Τέλος, στην περίπτωση που έχετε ένα παιδί με περιττά κιλά αξίζει να σημειώσουμε ότι το παιδί δεν είναι ένας μικρός ενήλικας. Αυτό σημαίνει ότι τεχνικές όπως ‘κόβουμε το βραδινό’, μονοφαγικές διατροφές και εξαιρετικά μικρές μερίδες ώστε να χάσει βάρος είναι απόλυτα λανθασμένες. Μια τέτοια αντιμετώπιση το μόνο σίγουρο είναι το ότι θα επηρεάσει το ρυθμό ανάπτυξής του και πιθανόν να οδηγήσει σε έλλειψη βασικών θρεπτικών συστατικών.
Όποτε θυμηθείτε ότι μιλάμε για διατροφική παιδεία η οποία απαιτεί χρόνο και πρέπει να είναι και μια ευχάρθστη διαδικασία τόσο για έσας τους γονείς όσο και για τα παιδιά!
