Από τον Τάσο Αντωνίου,
Ας ξεκινήσουμε με το επάγγελμά σας, ποιο είναι ακριβώς;
Aς πούμε ότι είμαι δημοσιογράφος που έκανε το χόμπυ της με τη γεύση επάγγελμα. Γενικά, έχω πρόβλημα όταν με ρωτάνε τί ακριβώς είμαι. Δεν ξέρω. Περαστική είμαι απ’όλα.
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τη μαγειρική;
Σιγά-σιγά και σταδιακά, προσπαθώντας να αναβιώσω στη δική μου κουζίνα τις γεύσεις της πολίτισσας γιαγιάς μου.
Πείτε μας λίγα λόγια για το concept της εκπομπής σας Chef Στον Αέρα. Ποιό ειναι το feedback που λαμβάνετε;
Το “chef στον αέρα” προσπαθεί να μαγειρέψει απλά, καθημερινά, να δείξει στον κόσμο πως η μαγειρική δεν είναι μόδα και λάιφ-στάιλ αλλά μια καθημερινή χαρά στην οποία όλοι μπορούν να αναδείξουν το ταλέντο τους. Η αποδοχή είναι συγκινητική. Φαίνεται ότι καλύψαμε ένα κοινό που δεν αναγνώριζε τον εαυτό του στια αγχωμένα μαγειρέματα των πρωινάδικων, ένα κοινό που ψάχνεται, που έχει ανησυχίες και ταυτόχρονα αποζητά την αλήθεια κι όχι την τηλεοπτική ημιμάθεια.
Πείτε μας δύο λόγια για τη συνεργασία σας με τον Βασίλη Καλλίδη στην εκπομπή Food And The City.
Ο Βασίλης Καλλίδης είναι η φυσική μου συνέχεια, ο καθημερινός μου γαστρονομικός διάλογος. Το “Food and the City” ήταν απλά η κοινοποίηση της ιδιωτικής μας ζωής, οι αναζητήσεις μας στα στέκια της πόλης που πολύ θα θέλαμε να μοιραστούμε με ένα ευρύτερο κοινό.
Πώς κρίνετε τις μεγάλες και γνωστές κουζίνες του εξωτερικού (γαλλική, αμερικάνικη κ.λπ.);
Οι ξένες κουζίνες αυτή τη στιγμή με απασχολούν καθαρά θεωρητικά και μόνο επειδή ως δημοσιογράφος οφείλω να ενημερώνομαι. Η ξενομανία στο φαγητό είναι απολύτως « passé », και τίποτα δεν μπορεί πια να με συγκινήσει πέρα από την ανάδειξη της δικής μας, ξεχασμένης ελληνικής γεύσης.
Από πού προμηθεύεστε τα υλικά που χρησιμοποιείτε στη κουζίνα σας;
Ψωνίζω απαραιτήτως από τη λαϊκή και απο τον Σκλαβενίτη, το μοναδικό σούπερ-μάρκετ αμιγώς ελληνικών συμφερόντων. Επιμένω ελληνικά. Είναι θέμα συνείδησης, επιβίωσης αυτής της χώρας αλλά και νοστιμιά και ποιότητα ζωής.
Έχετε μαγειρικό πρότυπο; Κάποιον αγαπημένο chef;
Δεν θα μπορούσα να έχω πρότυπο έναν chef γιατί δεν είμαι παρά μια νοικοκυρά. Πρότυπο έχω όλες τις αφανείς οικιακές, ταλαντούχες μαγείρισσες του παρελθόντος και του παρόντος, που εκτός από μαγειρική γνώριζαν και από οικονομία και από υγιεινή διατροφή.
Ποιοι είναι κατά τη γνώμη σας οι καλύτεροι chef, οι άντρες ή οι γυναίκες;
Οι γυναίκες στην κουζίνα είναι πιο γρήγορες και πιο εύστροφες. Οι άντρες πιο επιμελείς, πιο ακριβείς, πιο επιστημονικοί.
Το αγαπημένο σας υλικό;
Αγαπημένα μου υλικά είναι τα λαχανικά της κάθε εποχής, τα αβγά, το καλό, χωριάτικο αλεύρι, τα όσπρια κι όλα τα ταπεινά της κάθε μέρας.
Αγαπημένα σας γλυκό και φαγητό;
Το γλυκό δεν με ενδιαφέρει. Αν εξαφανιζόταν η ζάχαρη από τον κόσμο θα έπρεπε να μου το πουν γιατί δεν θα το είχα πάρει μυρωδιά.
Ακολουθείτε τα μαγειρικά εγχειρίδια για τη δημιουργία ενός πιάτου;
Λατρεύω όλα τα βιβλία μαγειρικής, ακόμη και τα πιο άχρηστα. Χάνομαι στις εικόνες, στις ιδέες και συλλέγω τα πάντα με θρησκευτικη ευλάβεια, άσχετα αν δεν μαγειρεύω ποτέ ατόφιες συνταγές από βιβλία.
Τελικά οι Έλληνες ξέρουν να τρώνε σωστά;
Οι Eλληνες ήξεραν να τρώνε σωστά αλλά το έχουν ξεχάσει. Τώρα χρειαζόμαστε όλοι εκπαίδευση από την αρχή, να ανακαλύψουμε ξανά τα υλικά και τις γεύσεις της παράδοσης, να απαρνηθούμε το ντελίβερυ, να ξαναμπούμε στην κουζίνα και να ξανανοίξουμε τις τραπεζαρίες μας σε όσους αγαπάμε.
Ποιά η γνώμη σας για τη μοριακή γαστρονομία;
Όταν ο ίδιος ο Φεράν Αντριά έκλεισε το εστιατόριό του γιατί θα πρέπει εμένα να με απασχολεί η μοριακή γαστρονομία;
Στο τέλος της ημέρας τι προτιμάτε;
Το κρασί είναι χαλάρωση στο τέλος της ημέρας, κοινωνικότητα, αποφόρτιση. Κάθε μέρα μου τελειώνει με φίλους, κρασί, ωραίο φαγητό και νόστιμες κουβέντες.
Fast food ή Slow food; Πιστεύετε πως ένας οργανισμός σαν το “Slow Food” μπορεί να αλλάξει τους γρήγορους ρυθμούς που ζούμε σήμερα;
“Slow” ή όπως θες πες το, κάθε ιδιώτης ή οργανισμός που προάγει τη σωστή διατροφή είναι θεάρεστος και βάζει το δικό του λιθαράκι στην ενημέρωση του κόσμου.
