Από την Μαρία Αϊβαλιώτη,
Ως άνθρωποι που αρκετές φορές βρίσκουμε καταφύγιο, έμπνευση, χαρά και παρηγοριά στις σελίδες διαφόρων βιβλίων και που θεωρούμε τους συγγραφείς, ανθρώπους εξαιρετικά εμπνευσμένους και προικισμένους με μια αχαλίνωτη φαντασία την οποία κι ευτυχώς μοιράζονται με εμάς, πάντα είχαμε την περιέργεια να μπούμε στα άδυτα της κουζίνας τους και να μάθουμε για τις αγαπημένες τους γαστρονομικές συνήθειες (αφού εκτός από βιβλιοφάγοι, λατρεύουμε και το φαγητό). Κι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να ανακαλύπτεις τις ορέξεις των αγαπημένων σου συγγραφέων και να τους φαντάζεσαι να έχουν επιστρέψει από ένα δείπνο ή να γράφουν μασουλώντας ταυτόχρονα το δικό τους λατρεμένο γλυκό ή σνακ.
Πρώτος και καλύτερος στη λίστα με τους συγγραφείς που εκτιμούσαν την καλοπέραση, τη θάλασσα και κυρίως το καλό ποτό είναι ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Ο συγγραφέας των αξεπέραστων και διαχρονικών έργων Ο Γέρος και η Θάλασσα, Αποχαιρετισμός στα όπλα, Για ποιον χτυπά η καμπάνα λάτρευε το ρούμι και την πέστροφα που προτιμούσε να την τηγανίζει και μάλιστα μετά την τύλιγε με φέτες μπέικον και την συνόδευε με τηγανίτες καλαμποκιού. Φανατικός των στρειδιών ήταν ο Ρώσος Αντόν Τσέχωφ και μάλιστα λέγεται ότι τα στρείδια τον συνόδεψαν ως την τελευταία του κατοικία.
Στο άκουσμα του ονόματος του Τζωρτζ Όργουελ, φέρνουμε στο νου μας το εμβληματικό του μυθιστόρημα 1984 και το αλληγορικό Η Φάρμα των ζώων. Ποτέ, όμως, δεν φανταζόμασταν ότι ο Άγγλος συγγραφέας είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μαγειρική και μάλιστα είχε γράψει το 1946 κι ένα δοκίμιο με τον τίτλο British Cookery που, όμως, δεν εκδόθηκε ποτέ, αφού μέσα από τις σελίδες του, ο Όργουελ κάθε άλλο παρά υμνούσε την κουζίνα της πατρίδας του. Βρετανός στην καταγωγή, Βρετανός και στις γαστρονομικές του προτιμήσεις, αφού αγαπημένο του γλυκό ήταν η πουτίγκα με δαμάσκηνα, ένα παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο επιδόρπιο της χώρας του που ο συγγραφέας το χαρακτήριζε ως μια από τις μεγαλύτερες και πιο ένδοξες στιγμές στην ιστορία της βρετανικής μαγειρικής.
Τι κι αν έγραφε αστυνομικές ιστορίες που έκοβαν την ανάσα του αναγνώστη μέχρι να ανακαλύψει τον δολοφόνο; Η Αγκάθα Κρίστι, γέννημα θρέμμα της αγγλικής υπαίθρου, συνήθιζε να τσιμπολογά την ώρα που έγραφε, κρέμα σαν αυτή που έφτιαχναν για να γεμίζουν τα scones. Αντίθετα, ο μετρ του μυστηρίου, του τρόμου και των ψυχολογικών παιχνιδιών, Στίβεν Κίνγκ, έχει πάντα στο γραφείο του καθώς γράφει ένα φλιτζάνι τσάι.
Κι αν το γάλα πολύ εμίσησαν, για όλους ήταν θείο κι ευργετικό πότο Ο Μολιέρος, στα πλαίσια μιας περίεργης δίαιτας, έπινε μόνο γάλα για 2 συνεχόμενους μήνες, ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ το προτιμούσε αφού θεωρούσε ότι ήταν ευεργετικό για τα στομαχικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, ενώ ο Φραντς Κάφκα το είχε κι αυτός εντάξει φανατικά στην καθημερινή διατροφή του.
Δύσκολο να φανταστούμε πως ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Πωλ Σαρτρ είχε μια γλυκιά αδυναμία. Κι όμως, στα γράμματά του στη Σιμόν ντε Μποβουάρ αποκαλύπτει ότι δεν μπορεί να αντισταθεί στον χαλβά αμυγδάλου και μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη η αδυναμία του που ήταν ικανός, όπως ο ίδιος είχε ομολογήσει, να φάει όλο το κουτί!
Βασανισμένη στη ζωή της και χαρακτηριζόμενη ως καταδικασμένη, η Αμερικανίδα ποιήτρια Σύλβια Πλαθ έβρισκε διέξοδο και χαρά στη μαγειρική. Περνούσε αρκετές ώρες στην κουζίνα, κατέγραφε όλες τις συνταγές που δημιουργούσε και ήταν διάσημη για τα κέικ της. Μάλιστα το αγαπημένο της κέικ ήταν δικής της έμπνευσης κι ήταν ένα κέικ με ντομάτα.
Ο Πάμπλο Νερούντα, ο αιώνια ρομαντικός ποιητής, έχει εμπνεύσει πολλούς ερωτευμένους, αλλά κι αρκετούς λάτρεις του φαγητού, αφού στη συλλογή του Ωδή στα μικρά και ασήμαντα, που του χάρισε το 1971 το βραβείο Νόμπελ, γράφει την Ωδή στις τηγανητές πατάτες, την Ωδή στην αγκινάρα, εκείνη στο καρπούζι και μια άλλη για το κρεμμύδι, αφήνοντάς μας να υποθέσουμε τις προτιμήσεις του στο φαγητό.
«Το φαγητό είναι καλό για τα νεύρα και το πνεύμα. Το θάρρος προέρχεται από την κοιλιά, όλα τα άλλα είναι απελπισία» υποστήριζε ο Τσαρλς Μπουκόφσκι που απολάμβανε το καλό φαγητό και κυρίως αυτό που συνδυαζόταν τέλεια με την μπίρα.
Τελικά, δεν είναι μόνο ο έρωτας που περνά από το στομάχι, αλλά και η συγγραφική έμπνευση.
