Από την Μαρία Αϊβαλιώτη,
Μια πρόσφατη ανακάλυψη δίνει ελπίδα σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 ή με σοβαρά προβλήματα παχυσαρκίας. Οι Ελληνίδες ερευνήτριες Ιωάννα Μόσιαλου και Σταυρούλα Κουστένη από το πανεπιστήμιο Columbia ανακάλυψαν μια ορμόνη που σύμφωνα με τις μελέτες μπορεί να ελαττώσει την όρεξή μας και κατά συνέπεια να συμβάλλει στη μείωση της τροφής που λαμβάνουμε καθημερινά. Η Σταυρούλα Κουστένη είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο τμήμα Φυσιολογίας και Κυτταρικής Βιοφυσικής του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Columbia στη Νέα Υόρκη και η Ιωάννα Μόσιαλου είναι ερευνήτρια στο ίδιο κέντρο. Η συγκεκριμένη ανακάλυψη δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Nature.
Αυτό η άγνωστη, μέχρι τώρα, ορμόνη ονομάζεται λιποκαλίνη 2 (LCN2), εκκρίνεται από τα κύττρα των οστών και μπορεί να ρυθμίσει την όρεξη. Η επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τις δυο Ελληνίδες πραγματοποίησε πειράματα σε ποντίκια και διαπίστωσε ότι η συγκεκριμένη ορμόνη παρεμβαίνει στην έκκριση ινσουλίνης, βελτιώνει την αντοχή της στη γλυκόζη, παρεμβαίνοντας με αυτό τον τρόπο στον μεταβολισμό. Αυτές οι μετρήσεις οδηγούν τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι, στο μέλλον, η ορμόνη λιποκαλίνη 2 μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, της παχυσαρκίας και άλλων διαταραχών του μεταβολισμού. Οι πρώτες ενδείξεις από μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι ενθαρρυντικές και οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι τα αποτελέσμα θα είναι τελικά τα ίδια και στους ανθρώπους.
Σε αυτούς τους ασθενείς οι μετρήσεις έδειξαν ότι τα επίπεδα της λιποκαλίνης 2 στο αίμα τους είναι αντιστρόφως ανάλογα με το επίπεδο της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης που φανερώνει τα επίπεδα του σακχάρου στον οργανισμό και το βάρος τους. Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς με υψηλότερα επίπεδα λιποκαλίνης 2 είχαν καλύτερη ισορροπία γλυκόζης και χαμηλότερο βάρος. Για τη σχετική ανακάλυψη, η Σταυρούλα Κουστένη δήλωσε ότι «τα τελευταία χρόνια, μελέτες δικές μας και άλλες έδειξαν ότι τα οστά αποτελούν όργανο του ενδοκρινικού συστήματος και παράγουν ορμόνες που επηρεάζουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου, την ισορροπία της γλυκόζης, τη λειτουργία των νεφρών και την ανδρική γονιμότητα. Τα ευρήματά μας προσθέτουν σε αυτό τον κατάλογο μία κρίσιμη νέα λειτουργία των ορμονών των οστών, την καταστολή της όρεξης, πράγμα που μπορεί να ανοίξει μια τελείως νέα προσέγγιση στη θεραπεία των μεταβολικών διαταραχών». Αυτό που μέχρι στιγμής είναι άγνωστο για τους επιστήμονες είναι το γιατί και με ποιον τρόπο τα οστά ευθύνονται στη μείωση της όρεξης, ενώ θεωρούν ότι η ορμόνη λιποκαλίνη 2 μπορεί να συμβάλλει στη διατήρηση της οστικής μάζας και της σκελετικής ανάπτυξης.
Το 2010 η Σταυρούλα Κουστένη είχε ανακαλύψει ότι η απενεργοποίηση του γονιδίου FOXO1 στους οστεοβλάστες, δηλαδή στα κύτταρα από όπου δημιουργούνται τα οστά, βοήθησε τα ποντίκια να τρώνε λιγότερο και συνεπώς να είναι αδύνατα, αλλά και να έχουν καλύτερα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους.
Με πληροφορίες από newsroom.cumc.columbia.edu/blog/2017/03/08/bone-derived-hormone-suppresses-appetite-in-mice/
