Από την Ελένη Κουή MSc., RD., Παιδοδιαιτολόγο – Ειδική στην Παιδική Παχυσαρκία – Παιδικό Διαβήτη,
Η εμμονή να αδειάζουμε εντελώς το πιάτο ξεκινάει από τα δικά μας παιδικά χρόνια όταν μας το έλεγαν οι γιαγιάδες μας και τώρα βγαίνει αβίαστα από το δικό μας στόμα όταν κοιτάμε τις λίγες μπουκιές που έχουν απομείνει στο πιάτο του παιδιού μας. Αυτή η τακτική, σύμφωνα με νέες έρευνες του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, έχει φέρει πολλά παιδιά πιο κοντά στην παχυσαρκία, καθώς ακόμα και όταν αυτά καταλήγουν να είναι υπέρβαρα, οι γονείς τους επιμένουν να τα βλέπουν να αδειάζουν το πιάτο τους.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι ίδιοι γονείς ισχυρίζονται πως προσέχουν πολύ τη διατροφή των παιδιών τους, δίνοντας έμφαση στο να είναι απαλλαγμένη από γλυκά ή junk food. Ωστόσο με αυτή τη δικαιολογία, τελικά τα αφήνουν να τρώνε ανεξέλεγκτες μερίδες από πολύ επιβαρυμένα με θερμίδες και λιπαρά “κανονικά” φαγητά. Το συμπέρασμα από αυτή τη μελέτη είναι ότι πρέπει να υπάρχει γενικός έλεγχος όσον αφορά το φαγητό των παιδιών, χωρίς να ασκούμε πίεση για κατανάλωση περισσότερου φαγητού από όσο πρέπει. Η μητρική αγωνία για να καταναλωθεί όλο το φαγητό είναι μια λανθασμένη τακτική στη σύγχρονη εποχή και θα πρέπει να αφορά μόνο παιδιά στα οποία ο παιδίατρος ή ο διαιτολόγος έχει υποδείξει να πάρουν βάρος.
Είναι καλό να αφήνουμε τα παιδιά να ρυθμίζουν την όρεξή τους και να εκφράζουν τις ανάγκες τους χωρίς να τους υποβάλλουμε σε μια διαδικασία υπερκατανάλωσης που μπορεί τελικώς να τους βλάψει. Αν, λοιπόν, δούμε τη γιαγιά να φωνάζει πάνω από το υπεργεμάτο πιάτο του παιδιού και να απαιτεί να το φάει όλο, καλό είναι να επέμβουμε και να το αφήσουμε να φάει όσο εκείνο νιώθει ότι χρειάζεται. Ειδικά αν ασκείται θα έχει αυξημένες ανάγκες και θα πεινάει περισσότερο, για το λόγο ότι καίει και περισσότερες θερμίδες. Συνεπώς, η χρυσή τομή της σωστής διατροφής και της δραστηριότητας καθιστά υγιή παιδιά με υγιές σωματικό βάρος, χωρίς μαμάδες και παππούδες να ελέγχουν αν το πιάτο άδειασε!
