Από τον Χρήστο Ζαμπούνη
Ένας από τους κορυφαίους παράγοντες άγχους, ιδιαιτέρως αν είμαστε άνδρες, χωρίς οικοδέσποινα, είναι η διοργάνωση γεύματος με φίλους στο σπίτι.
Οι κανόνες, αφού βεβαίως τους μάθουμε, είναι αφοπλιστικά βατοί. Με δεδομένη τη σωστή επιλογή των προσκεκλημένων και την ευχάριστη διάθεσή μας, που είναι οι Ηρακλειδείς ενός επιτυχημένου δείπνου, θα εστιάσουμε στις κρίσιμες λεπτομέρειες που κάνουν όλη τη διαφορά.
Ο πλέον βασικός κανόνας είναι ότι δεν προσκαλούμε, όσο πληθωρικοί κι αν είμεθα, περισσότερους ανθρώπους απ’ό,τι χωρά το τραπέζι μας. Ασφαλές κριτήριο για τα ανωτέρω αποτελεί μία απόσταση 10-15 εκατοστών του ενός σερβίτσιου από το άλλο.
Όσον αφορά στο στρώσιμο του τραπεζιού, δεν είναι απαραίτητα τα λινά τραπεζομάντηλα ούτε τα κηροπήγια, αν και μαζί με τα ασημικά είναι η επιτομή της κομψότητος σε ένα δείπνο. Τα σουπλά είναι μια χαρά, όπως και η ανάμειξη των τσόπστικς με την πορσελάνη και τα κρύσταλλα. Ακόμη και τα πιάτα ενδέχεται να μη μοιάζουν μεταξύ τους. Πρέπει όμως να ταιριάζουν. Το δείπνο, ούτως ή άλλως, δεν πρέπει να έχει πολλά πιάτα. Ο αριθμός των τριών πιάτων είναι ιδεώδης, δηλαδή το πρώτο πιάτο για σούπα ή ορεκτικό, το δεύτερο για κύριο φαγητό και το τρίτο για επιδόρπιο.
Τα μαχαίρια και τα κουτάλια τοποθετούνται εκ δεξιών του πιάτου. Τα πιρούνια και η πετσέτα στα αριστερά. Το πιάτο της σαλάτας και του ψωμιού επίσης αριστερά. Τα μαχαιροπήρουνα τοποθετούνται σύμφωνα με τη σειρά σερβιρίσματος των εδεσμάτων από έξω προς τα μέσα. Τα ποτήρια έξω δεξιά, με πιο κοντά στο πιάτο αυτό του κρασιού.
Οι τελειομανείς, πάντως, θα βρουν πολλές απαντήσεις στην ταινία αναφοράς του Ρόμπερτ Άλτμαν «Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ».
